Zo ondersteunt TNO mantelzorgers

Mantelzorgers zijn onmisbaar

In 2025 komt er een dag waarop er in Nederland meer 65-plussers wonen dan jongeren van twintig jaar en jonger. Die vergrijzing zet daarna nog door, met een verwachte piek in 2040. Het zijn veelal 85-plussers die mantelzorg nodig hebben, en het zijn mensen tussen de 50 en 75 jaar die mantelzorg leveren. Die zijn onmisbaar.
Handreiking voor werkgevers

Het combineren van werk en het verlenen van zorg aan een naaste kan als belastend en intensief ervaren worden. Hoe ga je om met mantelzorg op de werkvloer? Mantelzorgers geven aan dat zij voor een goede balans tussen mantelzorg en werk, de meeste behoefte hebben aan flexibiliteit in tijd, taak en plaats. Daarnaast hebben ze vooral behoefte aan aandacht en begrip van de leidinggevende, en meedenken over (maatwerk)oplossingen.

TNO biedt leidinggevenden en werknemers een handleiding met handvatten hoe om te gaan met mantelzorg. Deze Handreiking richt zich specifiek op het combineren van mantelzorg en werk.

TNO mantelzorgvriendelijk

Uit onderzoek blijkt dat 1 op de 4 werknemers werk en zorgtaken combineert. Dat geldt ook voor TNO'ers. Binnen TNO zijn er speciale regelingen voor mantelzorgers. Om medewerkers te ondersteunen in hun mantelzorgtaken bieden we vanuit TNO ondersteuning die kunnen helpen om een goede balans te vinden tussen werk, zorg en je persoonlijke welzijn. Voorbeelden zijn de online workshop ‘Werk en mantelzorg, hoe combineer je dat?’, coaching voor mantelzorgers en de groepssessie Mantelzorgkoffie. Daarbij wordt aangemoedigd om het vooral te bespreken als zorgtaken in de privésituatie tot extra druk leiden.

Manager die veel ruimte geeft

Research manager Carina de Jong weet zelf goed hoe het is om mantelzorger te zijn. “Ruim acht jaar geleden, toen onze oudste zoon zes was en net aan een nieuw schooljaar was begonnen, werden we continu gebeld door school met de mededeling dat hij een woedeaanval had gehad en dat we hem meteen op moesten komen halen. Gelukkig had ik toen een manager die me veel ruimte gaf om te doen wat thuis nodig was en die ook qua werkzaamheden rekening hield met mijn situatie. Zo werden er in die periode geen ingewikkelde vraagstukken bij me neergelegd.”

In 2017 kreeg Carina's zoon de diagnose autismespectrumstoornis en startte hij op een andere school met speciaal onderwijs. De zorgen werden langzaamaan minder. Maar daarmee eindigde haar mantelzorgverhaal nog niet. Haar vader kreeg de diagnose dementie en gaat steeds verder achteruit. Carina werkte daarom geruime tijd op vrijdag bij haar ouders, vooral om ervoor te zorgen dat haar moeder haar handen even vrij had. “Mijn vader scharrelde dan in en om het huis rond, en ik was er om hem gerust te stellen. Het is dus niet zo dat ik de hele dag de hand van mijn vader moest vasthouden of hem moest verzorgen. Mijn moeder ontzorgen: dát was voor mij de echte mantelzorg.”

Maak het bespreekbaar

Hoewel Carina er geen enkel probleem mee heeft om haar mantelzorgverhalen met collega's te delen, kan ze zich goed voorstellen dat niet iedereen het prettig vindt om over zo'n privéaangelegenheid te praten. “Dat openheid belangrijk is, betekent zeker niet dat iedereen altijd maar alles, met alle details, moet vertellen. Maar als leidinggevende wil ik het wel graag weten als iemand mantelzorgtaken verricht. Zo kunnen we als team daar rekening mee houden. Ik zie het ook echt als een gezamenlijke verantwoordelijkheid om een collega te helpen op de been te blijven.”

“Wat daarbij lastig is, is dat mantelzorgers soms niet eens doorhebben dat ze mantelzorg verrichten. Dat had ik zelf ook toen mijn oudste zoon in de problemen kwam. Als moeder zorg je toch 'gewoon' voor je kinderen? Ondertussen kost zo'n situatie enorm veel energie en is het belangrijk om op het werk de nodige steun en begrip te krijgen. Dus maak het vooral bespreekbaar!”

Bronnen: Rijksoverheid, CBS/Volkskrant, MantelzorgNL