D-score: maatstaf voor de ontwikkeling van kinderen

Wat heeft de WHO besloten?

Tijdens een vergadering in Washington heeft de onderzoeksgroep de verschillende alternatieven om de ontwikkeling van kinderen te kwantificeren met elkaar vergeleken, en gekozen voor de D-score als de voorkeursmaatstaf. Hierdoor is er nu één maatstaf waarmee de ontwikkeling van kinderen wereldwijd kan worden gevolgd. De groep bestaat uit 25 internationale deskundigen van onder meer Harvard University, Johns Hopkins University, Stanford University, TNO en de WHO.

Waarom is gekozen voor het Nederlandse model?

In internationale vergelijkingen scoort de Nederlandse jeugdgezondheidszorg zeer goed. Nederlandse kinderen behoren tot de gezondste ter wereld. Er waren voldoende gegevens beschikbaar om de D-score voor de Nederlandse situatie te ontwikkelen en te valideren. Dit project werd bij TNO gecoördineerd door Stef van Buuren.

Op basis van TNO’s kennis van jeugdgezondheidszorg en statistieken werd tevens onderzocht of de D-score ook in andere landen zou werken, met name in lage- en middeninkomenslanden.

Het GSED-project (Global Scale for Early Development)  verzamelde 51 datasets waarin de vroege ontwikkeling van kinderen werd gemeten, met behulp van verschillende instrumenten en in totaal 4,7 miljoen datapunten. Met de methodiek van de D-score konden de verschillende instrumenten in een gezamenlijke analyse met elkaar worden verbonden, hetgeen resulteerde in een gemeenschappelijke schaal waarop vergelijkingen tussen gegevensreeksen konden worden gemaakt. De statistische analyses leverden sterke aanwijzingen op dat de D-score ook in andere landen goed werkt.

Waarom moeten de resultaten worden samengevat in één (D-)score?

De D-score vertaalt de resultaten op verschillende kenmerken in één getal. Dit getal is een weergave van de globale ontwikkeling van het kind en combineert fysieke, emotionele en communicatieve indicatoren om een ontwikkelingsachterstand in de kindertijd op te sporen.

De D-score is gebaseerd op het ‘Van Wiechenschema’ en bevat kenmerken die standaard worden gebruikt in de Nederlandse kindergezondheidszorg, zoals ‘Kan het kind twee blokjes stapelen’, ‘Kan het kind lopen’, enzovoort. Net als bij lengte en gewicht neemt de D-score toe met de leeftijd, dus we kunnen de ontwikkeling van kinderen ook volgen met behulp van groeidiagrammen. Dit verschilt van de traditionele praktijk waarbij ontwikkelingsmijlpalen afzonderlijk worden beoordeeld, of waarbij aggregaten worden gemaakt in domeinspecifieke scores.

Wat is de volgende stap?

De D-score draagt bij aan betere methoden om de ontwikkeling van jonge kinderen in verschillende landen te volgen en te stimuleren, omdat interventies hiermee kunnen worden geëvalueerd. Onze ambitie is om deze groep kinderen met de D-score nauwkeurig te definiëren.

Stef van Buuren werkt samen met TNO-collega’s en met steun van de Bill & Melinda Gates Foundation aan een reeks boekjes waarin de wetenschappelijke principes van de D-score worden uitgelegd. Bovendien wordt gewerkt aan online instrumenten die goed integreren met andere software om de ontwikkeling van kinderen te berekenen en te volgen